Czerwiec 2005

Spotkanie 171. 14.06.2005
Spotkanie w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej na ul. Borowskiej 105
Obecni: MDu, ERo, JKr, Ima, KWi, DBi, MMe, MMo

To spotkanie było przede wszystkim wyjątkowo pyszne. Zaczęło się od czerwonych truskawek, a potem pojawiły się lody i domowe ciasteczka (Jola w końcu przyznała się, iż były one dziełem jej koleżanki, a nie jej osobistym 🙂 i inne smakołyki. Zatem zajadając się tymi pysznościami chętni wypełniali ankietę przygotowaną przez studentkę logopedii do celów pracy dyplomowej. Dotyczyła ona oczekiwań uczestników wobec spotkań PZJ. Rozmawialiśmy także o turnusach terapeutycznych, w których można wziąć udział podczas wakacji. Smakołyki powoli znikały, a my jeszcze sobie rozmawialiśmy, tak o wszystkim. Czuło się już chyba wakacyjno-urlopową atmosferę, bo na ćwiczenia już nam czasu nie starczyło…Umówiliśmy się na jeszcze jedno przedwakacyjne spotkanie za dwa tygodnie.
 

Spotkanie 172. 28.06.2005
Spotkanie w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej na ul. Borowskiej 105
Obecni: MDu, ERo, IMa, AGu, MMe, ARy, MMo oraz nowe osoby: Piotr Mazur i dwie absolwentki psychologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim: Anna Terentowicz i Agnieszka Nieśmiałek

* zastanowienie się nad sobą, zwrócenie uwagi na to, że jesteśmy indywidualnościami, osobami różnymi od innych, które mają odrębne zainteresowania, sposób bycia, inny stopień wrażliwości na otaczającą rzeczywistość. Z drugiej jednak strony będąc w konkretnej grupie przeżywamy podobne troski, mamy coś co nas łączy i co decyduje o wzajemnym wsparciu. (rysowanie palcami; na osobnych kartkach czegoś, co odróżnia mnie od innych, na wspólnym kole czegoś, co jest wspólne dla całej grupy)
* refleksja nad własnymi trudnościami, tym co wprawia nas w zakłopotanie, wywołuje lęk, nieśmiałość, niepewność. Próba zwrócenia uwagi na to, jak można sobie z tym poradzić, a dokładniej jak radzą sobie z nimi inni, którzy z osób nieśmiałych starają sie wobec tych samych trudności zmienić w pewnych siebie. (Pantomima, w której inne osoby odgrywają wylosowane wcześniej scenki opisujące sytuacje trudne. Odgrywanie osób pewnych siebie).
* zastanowienie się nad tym, co lubię w sobie, co w moim przekonaniu jest we mnie pozytywne, z czym się dobrze czuję. Zaprezentowanie tego innym osobom. Ćwiczenie to wymaga nie tylko umiejętności bycia w prawdzie wobec siebie, ale także odwagi, by przekazać to innym. Zwrócenie uwagi, że człowiek ma w sobie zarówno wady, jak i zalety. Dyskusja na temat tego, dlaczego mówienie o swoich zaletach jest często odbierane w negatywny sposób, jako chwalenie się. Dlaczego często łatwiej jest nam mówić o swoich wadach? (Dokończenie zdania: „lubię siebie bo…”).
* uczenie się umiejętności przyjmowania komplementów i obdarzania nimi innych. (Dokończenie zdania: „przypominasz mi…”).