Styczeń 2009

Spotkanie 229. 13.01.2009
Poradnia Psych.Pedagigiczna ul. Borowska 105
Obecni: Marek Dubiński, Ela Roszka, Kasia Wieczerzak, Dymitr Bondarenko, Marek Mencel, Tomasz Szmich oraz goście – logopedki z Wrocławia: Justyna Solecka-Glodek i Aneta

Spotkanie rozpoczęło się rozgrzewką mentalną przy pomocy słowa i fizyczną przy udziale herbaty 🙂 w oczekiwaniu na zaproszonych gości. Po przyjściu wygodnie i praktycznie ulokowaliśmy się na krzesłach, tworząc kółko. Logopedki zaproponowały nam przeprowadzenie psychologicznej samooceny dotyczącej „zmiany – czy potrzebujesz jej w swoim życiu?”. Na początku każdy dobrowolnie stwierdził, odnotowując na kartce, czy potrzebuje zmiany w swoim życiu. Następnie poproszono nas o określenie ewentualnych obszarów, których mogła by dotyczyć zmiana. Dalej każdy określił co jest jemu potrzebne do wprowadzenia w życie tych zmian. Potem trzeba było ocenić w ilu procentach potrzeby te zależą od samego siebie, a w ilu od innych ludzi lub okoliczności. Pod koniec, każdy kto chciał, dzielił się swoimi wynikami, i przemyśleniami z grupą.

Takie ćwiczenie pod okiem profesjonalnych psychologów, jak w tym wypadku, pomogło nauczyć się uporządkowywać myśli i pragnienia związane z określeniem celów i dążeniem do ich realizacji. Jest naprawdę pomocne w trudnych życiowych sytuacjach, kiedy człowiek traci dużo czasu i energii na szarpanie się z samym sobą określając, które zadanie lub czynność ma w danym momencie wykonać (z całej sterty ważnych lub mniej ważnych zadań i czynności) by w przyszłości (tej najbliższej lub dalszej) osiągnąć satysfakcjonujące rezultaty.

Wstępnie umówiliśmy się z na następne spotkanie, które prawdopodobnie się może odbyć w lutym 2009 z czego się niezmiernie cieszymy.

Notatkę sporządził: Dymitr

Zdjęcia ze spotkania:

Spotkanie 230. 27.01.2009
Poradnia Psych.Pedagigiczna ul. Borowska 105
Obecni: Marek Dubiński, Ela Roszka, Magda Jaworska, Dymitr Bondarenko, Hubert Łęgosz, Kasia Brzozowska, nowi: Agnieszka Ciołek, studentka dziennikarstwa i gość prezesa – Alicja Zajęczkowska oraz 12 studentek podyplomowych studiów logopedycznych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu

Jakie są cechy wprawionego rozmówcy, a jakie dobrego słuchacza?
Każdy jąkający się powie, że jest lepszym słuchaczem niż rozmówca. Jąkała często czuje się „poza grupą” dlatego, że odbiera swoje komunikowanie jako zaburzone. Woli, więc siedzieć cicho i nie dopuścić do ujawnienia problemu.
Sami dokonaliśmy podziału na „my” – jąkający się i „oni” – mówiący płynnie, sami uznaliśmy swój sposób komunikowania za gorszy. W rzeczywistości jest on po prostu inny.

Czy uważne słuchanie zapewnia status dobrego słuchacza? Kim jest dobry słuchacz, za którego się uważasz? Lubisz tego słuchacza i chciałbyś mu opowiedzieć o dzisiejszym dniu?
Miedzy sobą rozmawiamy otwarcie. To znaczy, że możemy być także dobrymi rozmówcami.

Ze wszystkich wypowiedzi wynikało, że bardzo dużą rolę odgrywa kontakt wzrokowy, a więc niewerbalny element komunikacji. Równie istotna okazała się umiejętność utrzymania logicznego toku wypowiedzi. W odpowiedzi na pytanie czy osoba jąkająca się może być dobrym rozmówcą opinie były podzielone: przeszłe logopedki twierdziły, że tak, natomiast osoby jąkające się były przeciwnego zdania. Nasze miłe koleżanki zaprezentowały techniki relaksacyjne oraz ćwiczenia logopedyczne polegające na wymawianiu bardzo trudnych wyrazów.

Na spotkaniu, obok rozważań i dygresji znalazł się też czas na poprawiające humor ćwiczenia logopedyczne. Atmosferę zabawy zawdzięczamy przejętym swoja rolą przyszłym logopedkom. Część z nich dopiero poznaje, nie książkowe już, a rzeczywiste, zachowania osób jąkających się. Życzymy im inspirującej i rozwijającej pracy.

Spotkanie było bardzo ciekawe, serdecznie zapraszamy koleżanki logopedki do odwiedzenia nas ponownie!!!

Notatkę sporządziły: Agnieszka Ciołek i Magda Jaworska

Zdjęcia ze spotkania: